Beklemek

birgün,
zaten o gün gelmeyecek
beklemeğe alıştırdıkca kendini kendin için
yanlızlığa kilitlendikce
ördükce surlarını esir alınmış şehirlerin
terkedilmiş öykülere konu oldukca
ölümsüzlüğe adadıkca
ölmeden dökülecek etlerin
lime lime olmuş sokak köpeklerinin
derisine sığındıkca sen...

Bir gun tek başına kalırsan
Tek başına bulursan kendini
kendi içinde saklı
arama kendinden başka biryerde
bulunamayacak olanı

Bir gün tek başına kalırsan dağ başında
ormanlaşmaya çalış korkma sakın
Önce çınarlaş
Aç kollarını sonsuza
Yosunlar barınsın ensende
damlayan her yağmur tanesi göle dönüşsün
sırtında senin

bir gün tek başına kalırsan
çatısız gökyüzü altında
kaldırımlara yayılan gölgen uzadıkca
yıldızlaşmaya çalış
karanlıkları eleyerek gözlerinle..

birgün tek başına kalacaksın zaten
ölümünü bekleyenler seni bir bir terkedecek
yatağına bir kir gibi yapışma
terli yastığın arkasına saklanma sakın
ayaklan
bu senin son isyanın olsun
yürü üzerine üzerine
geçmişine küfrettiğin
mezar kazıyıcıların

bir gün anılacaksın elbet
dost sohbetlerinde
içki sofralarına meze olmakta varsa işin içinde
boşver
apoletleri sökülmüş
eteği sidikli sokakların aşkına
kaldır son kadehini
sahte gülüşlerine esir olmadıkların adına
kır kadehini
yüzüne tükürmeğe değer bulmadıkların için
ve kaykir:..

yaşasın unutulmak
yaşasın yaşamamışlık
yaşasın yaşamı vareden ölüm..

Volkan Kemal
10 Şubat 2008