1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1735
Okunma
Kara kışlarımın kardeleni oldun
Hüzünlü bulutlarımı dağıttın
Sıcacıksın içimde
Her aklıma ğeldiğinde
İnciler dökülüyor
Dudaklarımın kenarından
Bazen kızıyorum kendime
Bu kadar kapılma
Bu kadar açılma
Boğulursun diye
Bazen de koyuver gitsin diyorum
Uzat kalbini
Tomurcuklarını ıstsın
Güle dönsün hepsi
Ver diyorum ver
İçinde ne varsa
Aşka dair sevgiye dair umuda dair
Ya duymazsan yüreğimi
Ya tanımazsan Leylayı
Mecnun gibi
Korkuyor içimin çığlıkları
Kaçmak istiyorum o zaman senden
Ruhumun tepelerinde açan kardelenden
Şiirin sahibi
Cevap Yaz