durun...
biraz sonra gözüm kaydı...
zihnime yarı çıplak tecavüz ettiğimi gördüm...
elim kalktı, desenini kazıdım duvardan...
nevrim döndü evrim dedim...
dünyam döndü, ama hala ortada güneş yoktu...

parmak aralarımdan akan kan çok, tırnaklarım soğuk, faturam sıcaktı...
izin çıkmadığı halde geceye feryat boğuktu...
ve her gece olduğu gibi beni yine annemmi uyuttu...?

şimdilerde kilidimin anahtarıyla küsüm... ne o kilidi açar, nede ben rica ederim...
hala o tek basamaklı bisküvi kutusunda bir yıldız görmeye çalışıyorum...

ben aslında topal bir körüm... belkide, beş parasız bir çiçek...
hayır,hayır ben fikri yoksulluktan hücrelerini kiraya vermiş deliyim...

gelin...

belki işinize yarayacak karşılıksız şeyler alırsınız benden... sonra her zaman olduğu gibi güneyden bir melek gelip aldıklarınızın iki katını verir bana...