Uzanıyorsan şevkle
Hüzünle yoğrulmuş ellere
Paylaşıyorsan özveriyle
Yeri gelince de
Kendi tasanı bir tarafa atabiliyorsan
Ben değil, biz diyebiliyorsan
Bir simidi ortadan bölebiliyorsan
Yüreğindeki sevgi denizinde
Fırlatabiliyorsan nefreti çok uzaklara

En bahtiyarı sensin bence...



Başını kaldırıp bakar mısın etrafına ?
Yalnız kendi yeislerine ağlayarak kalma
Ne yürekler var kavruk, belli etmeyen
Gözlerinin içi gülerken, sana teselli veren


Düşünme...

Dünyaya bir kere geldim, önce ben, ben diye
Yalan dünyada kalacaktır yüreğin geride
Beden ölür, eserler yaşayacak gönüllerde
Payidar sevgi yolculuğunun bileti nerde ?

Ah nerede..?



Gönül mihrabı kırılınca bir kere
İncinir dönüşümsüzce
Dilse kalbin askeriyse
Hayat denilen süreci
Kim bilebilir, söyle



Bir kase çorbaya ekmek doğrayabiliyorsan birlikte
Ana, yar, can olabiliyorsan içtenlikle
Silebiliyorsan kini bir kalemde enginlerde



Mutlu musun söyle ?

Bak ayak izlerim dolaşıyor çevrende
Yalnız değilsin, ben varım deyipte
Bir gece vakti geleceğim ümitle
Yıldızlar serpilecek çepeçevre



Aman !

Simli pabuçlarım çıkmasın ayağımdan
Gece saat onikiye vardı yine...



HAZAN..