Acı Bir Hayat Hikayesi

Düşünce Fevzim anne rahmine
Bir hastalıktır gelir babasına
Üç ay varken Fevzinin doğmasına
Babası elveda, eder dünyasına

Fevzi Dünyaya, gelir gelmesine
İmkan varmı, yetimin gülmesine
Bir talipte, çıkmazmı annesine
Birde öksüzlük, biner ensesine

Annede Fevziyi bırakıp gider
Giderken ALLAHa emanet eder
Ne yanına alır, nede sen bak der
Bu dedesi,Süleymanı kahreder


Alır yanına dedesi Süleyman
Fevziyi üstün tutar, öz oğlundan
Hiç birşey esirgemez,torunundan
Aynısını da ister,hanımından

Fevzi büyüp, gelir okul çağına
Dedesi dönüp, şöyle der oğluna
Katlanamam ikinizin masrafına
Fevzi gitsin, sen bak koyunlarına

Dede okula, gönderdi Fevziyi
Oğluna ek, biç dedi araziyi
Neden böyle, tuttu ki teraziyi
Süleyman bilir, Areytelleziyi

Fevzi okumayıp,da döndü geri
Doldurmalıydı biri, boşalan yeri
Başladı Kemalin okul günleri
Askerliğini bekler artık Fevzi

Fevzi köyden, uğurlandı askere
Dedesi baktı, o ceylan gözleri
Hepsinde göz yaşı,iner dizlere
Sağ, salim al, dön,derler teskere

Teskereyi alıp, sağ salim döndü
Dedi yetimlik, sahipsizlik dündü
Gurbet elin yolu, bana göründü
Tüm hayalleri, baş ağrısıyla söndü

Götürdüler Fevziyi Ankaraya
Ceylan gözler, döndü birden karaya
Behçet diye, kaydedildi dosyaya
Karanlıkta döndü, Boğazyaylaya


Yirmi iki yaşında,olmuştu ağma
Bir bu kalmıştı,girmeyen Dunyama
Bir zaman ağladı,sızlandı amma
Fevzi öyle hayat doluydu sorma

Evlenip karıştı,çoluk,çocuğa
Varlığıyla karşı koydu yokluğa
Yakışan bu olsa gerek kullağa
Beş yıl önce çıktı son yolculuğa

Güngör Celep