siz hiç yokluk gördünüzmü?
süründünüzmü ayak altında!
tattınızmı hiç olmayı,
besmeleyle başlayıp,
şükürle bitiriyoruz günü;
gözyaşları ufalıyor sabır taşımı!
avutmuyor teselli,eskisi gibi,
iki yetimi!
siz hiç yokluk gördünüzmü?.


annesiz kaldınızmı,gecelerinizde!
sardınızmı kimsesizliği,
bir lokma ekmek için,
koştunuzmu saatlerce?
yıllar geçti gözlerimden,
hatırlıyorum doğduğum zamanı,
ben ağlarken,herkez gülüyordu;
eller,açtım gökyüzüne,
diller sahici değil;
yıkmıyor bizi yokluk,
siz hiç yokluk gördünüzmü?

yağmurda yürümek isterdim bende!
herkez gibi,
sonrasında gökkuşağı,
el ele tutuşup çarşıya gitmek annemle,
bir iki lokma ekmek,yetimlere,
ne güzel değilmi!
ne güzel hayali bile.
ne üzerimizde asvap,
ne ayağımızda tuman!
pamuk ipliğine bağlı bizim hayatımız;
ha bugün,ha yarın!
koptu kopacak,
siz hiç yokluk gördünüzmü?.


duyguların şairi
boyabat"lı.