uçurum kendiliğinden

olmadı ya burada

mutlak bir yalnızlığa uzun

rüzgar esiyor sivri

kayalıklarında boşluga

vurarak

gözlerimi düşürmeden

yorulup yakınlıktan

birden duran gözlerimi

uzun uzun oturup

uçurumluyorum gözlerimi



geceleri insan böyle şeyler düşünüyorsa

bilinki ya bitmek üzeredir

yada gitmek

sabahları evin içi

soğuk kahve kokar



bir hipopotam oturuyor

masanın uzerinde

ıslak ve ağır

hep aynı şarkıyı

anımsatır

evde bir büyü bozan var

evde kafası karışık biri var

biri acı çekiyor bu evde

bu yüzden hipopotam oturuyor

masanın üzerinde



bir uçurum en fazla

iki insan arasında

uçurumluğundan utanarak değilde

uzanarak

koparıp sorulanları

oyunları yalanları

birden oluveriyor işte

birden ölüveriyor işte

herhangi bir akşam yemeğinden sonra



bir bıçak gibi giriyor içine

bütün yaşanmışlığıyla

uçurumlayıp şunlarını bunlarını

sesini değiştirip ağlıyor

sesini sertab erener e benzetiyor

adam uçurumlayıp kendini

kadın uçurumlayıp adamı

duruyorlar



hangimiz acı çekiyoruz

yada bu hipopotam ne renk



yine yaşıyoruz yaşayacagımızı

yine söylüyoruz ne istersek

ama bak işte oturuyor hala mutfakta

masanın üzerinde

kendi halinde