Tertemiz bir selamdı beklediğim.
Sevgi,özveri,hasret yüklü.
O pencereme konan beyaz güvercinin ,
Gagasında getirdiği ve bana verdiği zarfın içinde.
Tozlu yolun yorgunu selam.
Bana güven veren,
Beynimi ve gönlümü rehin alan selam.
Aşk değildi,bu selamın bana hissettirdiği.
Sevgiydi,Saygıydı,İnsan bulmanın seviciydi.
Şu gündüzün aydınlığında,
İnsanlık sıfatına uygun insanın arandığı bu zamanda,
Güven duygusuydu,itibardı bana sunduğu,Karşılığında aldığı.
Bir selamdı işte!Yürekten kopup,
Şehirler arası transit giden ,
Otobüsündeki yolcuya emanet edilen,
O yolcunun dahi haberi olmadan alıcısına ulaşıp,
O yürekte taht kuran selam.
O yürek ki aldığı selamın,
Yolun tuzunu bile cevher bilip kabullenen.
Kaybetmek korkusuna kapılıp,
Sonsuza kadar mahrum kalan.
İşte O YÜREK!
Sonuçta boyun eğdi,şimdi aciz,biçare.
Tüm güzellikleri,
Umutları,hayalleri,güvenişleri gülüşleri
Dört aylık vakte,SONGÜZ/e hapsedip giden.
O yüreği kilit üstüne kilit vurup kapatan BEEEN!
O selamı tozuyla,yol yorgunuyla,kısacası,
İlk aldığı haliyle sonsuza taşıyacak yine ben!
Her cefaya EYVALLAH diyecek de benim,BEEN!