Ömür dedigin sokak lambaları yanan bir şehir,
Biz insanlar o şehirde yürürken,elektirik direklerinin altından geçeriz bir,bir.
Bir yaşa kadar hayal eder hızla ilerleriz.
Hep bir sonraki yanan sokak lambasına doğru.
Ama neyazıkki arzuladığımız yere vardığımızı oradan geçtikten sonra anlarız.
Çünkü o sokak lambasının altından geçerken(hayallerimiz)kendi bedenimizin altında kalmıştır.
Geçtikten sonra tekrar gölgemiz kılavuzumuz olur önümüze düşer.
Sonra evet sonra geride kalan elektirik direginde asılı kalır.
Yüreğimiz,bedenimiz,gölgemiz...
Nafile göz yaşlarımız deniz olsa,yükselse bile,
O direklere ulaşıp asılı kalanları indiremezler.
Öyle zalimki o,
şehirden geçerde insaf edip sakağa bile bakmaz.
Özlem dağ olur içimizde yer bitirir bizi.
Artık iflah olunmaz.
Sonra dudaklakımız titreye titreye bir şarkı tuttururuz.
Gelmez ogünler dönmez ogünle mazide kaldı hep....