Aynı yürekte bir ömür yasayacakken,

Asıldık tarihin tozlu raflarına..

Kefensiz,sebepsiz ve bir okadarda talihsiz..

Yosun tutmus sahil kayaları gibi yürek..

Soguktan titrek...

Sevdaları,malubiyetleri,yagmursuz bulutları almıs koynuna..

Kuytularda ölüm bekcisi olmus..

Umut dagıtırken,umut katili pelerinine sarmalanmıs...

Hani her katil cinayet mahaline geri dönermisya!!!!

Hayatımı öldürdügüm yerdeyim..

Öldürdüm...Evet ama bende yasıyorum sanma..

Katilim..

Dahada susması gereken biri gibi..

Karanlıkta,sessizligin koynunda

Kendimden geriye kalan birsey varmı ?

Bir ipin ucu dolanmısmı?

Bir agacın dalına,yada bir tasın yarıgına..

Kelimelerin yaramın kanasında parmak izim kalmısmı diye aranmaktayım..

Nefesim cigerime fazla geliyor..

Atessiz...

Sularda..

Kagıttan gemiler gibi yanmaktayım..

Karanlıkta kalmısım..

Ölümün basladıgı..Sıcaklıgımın tükendigi koylardayım..

EEE diyorum kendime..

Gözlerin karanlıga alısmıssa...

Suskun ölümlerde KOYMUYORMUS icabında..

Hani susmak sessizlige anlam yüklemektirya..

Anlam icinde anlamsızlıgımla boguluyorum...

Ölüyorum,ölüyorum tükenip kendimi bitiriyorum..

Kendi kendimin katili oluyorum..

Her nefeste yeniden hüzünle harmanlanıp yalnızlıgımla doguyorum..

Ölümün son sözü nasıl "hayat sana bırakıyorum yasamadıklarımı"oluyorsa dilimde...

Doguslarımın,parcalarımı toplayıslarımın ilk sözüde..

"CESARETİN ÖLCÜSÜ ÖLMEK DEGİL YASAMAKTIR"oluyor