İntiharda bileniyor duygular,

Hüzünlü bir karanlıga..

Dolasıyorum gelisi güzel,

Ayagımın altında dallar eziliyor..

Hüzünler kırılıyor yalnızca..

Buram buram yok oluyorum.

Tükenislere meze,geceye maske oluyorum..

Paramparca,darmadagın olup,

Dolupta almayan bosalıpta dolmayan kuyular misali,

Cırpınıyorum hüznün kollarında...

Agac olsam yaprak yaprak hüzün dökülüyor dallarımdan..

Yagmura sarılsam sagnak sagnak hüzün bosalıyor üzerime..

Bıraksam kendimi kacsam diyorum!!!!

Yok olası hüzün kosuyor arkamdan..

Yürek sızıma sarılıyorum..

Ölüm uykusu yorgun gözlerimde..

Gece dösegini sererken kimsesiz sokaklarına,

Birtek "karagül misalim" sen kalırsın sokak lambalarım altında...

Beni sensiz bıraktım..

Beni senden mahrum ettiimmmdee..

Gecemi hayalindenn cekip alamadım..

Benim:Kulagı hep cekilmis bir cocuklugum var...

Kücük yüregimde sonsuz dalgalarım..

Hep bunlara agladım..

Agladımda,en cok koyan sensizlik oldu baharım...

TÜKENDİM..

İnan sahidi olmasa simdi kalbim yasadıgımın,

İnan coktan bırakıp gitmistim bu dünyayı..

Yüregim ucsuz bozkırlarda dolanıyor mecnuni..

Karagülüm gölgene bile tutusup yanarım..

Bir dokunusun bir gülüsün var zihnimin ayazında..

Bakısınnn...

Parmagınla devsirmis kızarmıs nar’ın,

Acımsı tadı yayılır dilimin ucunda...Yanarım...

Sonsuzlugumda bende onsuzlugumda,yaramı kanatır,kanımı dagıtır,ölüme dogarım...