11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2321
Okunma
O sakız ağacıydı.
Asırları tüketmişti olduğu yerde.
Dostları vardı yanı başında,
her zaman,
bir konuşacağı dost .
Komşuydu konuşurdu belki de usulca sessizce.
Bizi de tanıştırırdı bazen.
O da sadece,
bayramların, arifesinde,
ya da, bayram namazlarının arkasından.
Ha ve bir de yeni komşusu geldiğinde.
&&&
Onu hep özlemişimdir.
Anısı vardır, komşusu vardır yakınım.
Anam vardır, babam vardır komşu.
Özlediğim aklıma her gelende ağladığım.
Ah sakız ağacı ah,
sakın, ölme.
Ve sakın, kuruma.
Asırları kuşkuları sil at kafandan,
Yoksa kim konuşur, seninle.
O sessiz uyuyanlardan.
belli mi, olur?
belki de, bir gün
ben de olurum, komşu seninle.
Yüksel Şanlı er
12 Eylül 2010-09-12
Antalya.
5.0
100% (13)
Cevap Yaz