(RAHMETLİ)

babam hastaydı
üniversite hastanesine götürdük
bir akrabamla

şehir sessiz mi sessiz
kuş ve ayak seslerinden başka
çıt yok
yarı felçli bir doktora götürdüler tıkır tıkır
didikledi ilgilendi
üşenmedi işin olması için
dışlamadı yabancı diye
asansöre bindirdi aksayarak
servise indirdi biraz zorlanarak
iş bitene dek bekledi
kapıdan uğurladı bizi

düş değil gerçek yaşam
erkenden oldu akşam
bu anamalcı erkin
sisteminde ihtişam

insanlar suskun korna sesi bile yok
kurallar çalışıyor

gökyüzünde geçen karanlıklar aldı beni senden
susuz kaldım sana babacığım
dudağımda tuzu kaldı yüreğimde hüznün


renkli bir gün döküldü
gecelerin ahengine
sinema sokaklar ve gece doldu insanlarla
incecik sesinden uzakta
anılara karışacak yarın
yanan yürek hesap sorar mı

yanar yüreğimle sanki Köln’deyim şimdi
Ren nehri kıyısında yeşil bir park
ateşi sönse de sevdası baki
Köln’de kaldı sanki