Güneşi uğurlayıp biterken bir gün daha,
Bütün renkleri içen kızıl zamandır akşam.
Canlı, cansız mahlukat ram olurken Allah’a,
Gizemlere bürünen kutlu mekandır akşam.

Devirir ışık seli önündeki bendini,
Yok eder bir dağ ardı güneşin her fendini,
Tesbih gibi çekerken zaman kendi kendini,
Karanlığa uzanan yeni devrandır akşam.

Açılır karanlığın sabah kapanan babı,
Sıyrılır ağır ağır yıldızların nikabı,
Salarken ay telaşla yeryüzüne mehtabı,
Yüreklerde beliren hoş heyecandır akşam.

Son aydınlık kendini kuytularda savunur,
Gelen geceye inat dolar gönüllere nur,
Her gönül ki bir tutam sevgi ile avunur,
Tarifsiz sevdalara büyülü handır akşam.

Kimine sonsuz gurbet, kimine sıcak sıla,
Yürekteki her özlem yâr için düşer yola,
Hayalleri umutla birleştiren bir güle,
Yeniden hayat veren efsunlu candır akşam.


Halil GÜRKAN