/ iki göz kapağı arasına saklanan ömrün can çekişmesidir bu /

Ey hayat!
İçine sığdırdığın onca yaşam kadar
Yorgunum desem sana
Eylül çeler aklımı

Sesime birikirde öfkem kusamam…

Kaldır sırtımdan inmeyen yılları
Dizlerim çökmüşken sana
Eğmişken belini anıların
Taşıyamam…

Bak,
Bugün takvim bir yaprak daha döktü
Ömür sayfasından!

Yeni bir yaş daha düşürdü
Baid kentlerin yağmurlarıyla

Büyüdün dedi
Artık ağla(ma)

Hayatın elinde emekleyen çocuk değilsin

Eylül bulutların yüzüne aks edip
Yağarken semaya…
Kapımdan an’a hapsolmuş anılarımı akıtıyordu
Yerine bırakarak yenilerini

Buruk bir gülümsemeydi
Yaralarımın kırmızılığından düşen
Gamzelerine hayatın…

Ey hayat!
Geçmişime iyi bak…

Hayata doğduğum ay
Ey eylül!
Sonbaharın baş sultanı…

Beni her yaşımda
Mutluluğa doğuran
Ömrümü bir kez daha adına sürmeye hazırım!

Ve iyi ki hayatı senin kollarına bırakmışım!

İyi ki doğdum acılarına hayat..
İyi ki doğdum mutluluklarına eylül

/Mütenahi bir zamanın sonlarına düşülmüş sözlerdir bunlar/

Gözler açıldığında hayata bir kez daha
Usanmadan ağladı çocukluğum…
Eskiyen adına kahrolur gibi
Hayatıma dönemediği yerini
Özler gibi…


Uzat çocuksu ellerini özlemlerinin…

Ey eylül!
Aç ana kucağı kollarını
Güz güllerinin


Bugün doğum günüm benim…