Gelsen bir akşam
Sessizce şöyle,
Mevsim bahar,ay nisan , gün arefe…
Dolsa odamıza aydınlık yüzün,
Açsa goncalar yüzünde bir öksüzün.

O gün:
Bir kaşık fazla olsa soframızda,
Bir parça ekmek,
Ne hoş olurdu kimseyi beklememek .

Özleyen,özleten tatlı sesinle
Yaksan kınamızı ’’nen’’ söyleyerek
Sonra yeniden kurutsan nefesinle.

Dinse bütün ağrılarım gözbebeğinde,
Isıtsam yüzünde ellerimi,
Öpüşsek,koklaşsak,başım göğsünde…

Sinse pamuk ellerinden ıtrın,
Okşanan saçlarıma.
Gölgen duvarlarda gezinse

Hiç bitmese gece
Hiç olmasa sabah
Bir bitmez rüyaya uzansam kollarında,
Ah!Güzel anneciğim ah!

İstemem hiçbir oyuncağı hediye
Sen kendini getirdin ya,
Yüreğini,ellerini,gözlerini,
Bunlar yeter,
Bir bayramlığına hiç değilse.

Yıllar geçecek,
Sen gelmeyeceksin,
Çocuk kalbim biliyor.
Arefe gecelerinde gözlerim kan çanağı,
Yüreğim taş kesiliyor

Daha kaç bahar gördün,
Kaç gün hasret giderdin sevdiklerinle
Yaşın yirmibeş bile değil anne,
Bu vakitsiz gidiş neden,
Derdin ne ?