Eskiden ağalık beylik vardı
Efendilik hürmet saygı vardı
Hırsızlar çıkmış piyasaya
Şimdi insanlık mı kaldı?
Sahtekar olmuş kravatlı hırsızlar…

Tatlı diliyle insana
Vaatler eder anlatır
Güzel güzel konuşur
Seni kendine bağlar
Sanırsın ağzından bal akar
Kravatıyla aldatır
İş işten geçer geç olur
Sen ha üzül ha kahrol
Ne fayda edecek ki
Kravatlı hırsızlar senin
Feryadını duymaz ki

Kravatına bakarsın
Adamı efendi sanırsın
Saman altından suyu
Götürünce anlarsın

Kurtulamazsın bunların tuzaklarından
Vallah her şey beklenir
Korkulur bu zalımlardan
Bunlar kravatlı hırsızlar…
Bunlar yuvamızı yıkanlar…
Bunlar insan kılığına girmiş
Öküzler ve domuzlar…

Kefil mi olacaksın olma kardeşim
Bunlar şeytandır uyma kardeşim
İmzayı atmadan önce iyi düşün
Yarın icra gelince ağlama kardeşim
Haciz geldikten sonra görüşürüz kardeşim…

İnsanın kanını emer
İnsanı deli eder
Bini iki bin eder
Kravatlı hırsızlar…
Bizim gibi kekliklere
Kart mağduru kişilere
Lanet gelsin şu feleğe
Bunlar çağdaş hırsızlar

Elma değil armut değil
Beladır bu şeker değil
Seni eder rüsva rezil
Kravatlı hırsızlar

Kuruyla birlikte yanan yaştır
Ummadığın taşın kırdığı baştır
Çaktırmadan kasaya yanaşır
Kravatlı hırsızlar
Bunlar parayı satıyor
İnsanı kendine bağlıyor
Başta birazcık saygı
Sonradan tekme vuruyor
Acımıyor kravatlı hırsızlar…

Şaşırmış kalmış kadı
Duyulmaz gariban feryadı
Dinin imanın öbür adı
Kravatlı hırsızlar…
Yazmazsam kırılırım kendime
Dert olur bana küserim özüme
Şair DEMİR isyan etmez mi düzene?
Köşe olmuş kravatlı hırsızlar


Şeyhmus DEMİR