Bir ömür sevgisinden mahrum kaldığın,
Baban ölmedi yavrum, ŞEHİTLER ÖLMEZ..!
Diğer bebeleri görüp bükme boynunu,
Emrullah’lar SOLMAZ, Mehmet’ler ölmez.


Ana-baba, bacı-yârdan geçmek zor,
Ecel şerbetini elbet içmek zor;
İnsana en fazla bu ayrılık kor…Ama;
Emrullah’lar SOLMAZ. Mehmet’ler ölmez.


Gölgeler düşürme o gül yüzüne,
Koymak ister miydi seni hüzüne..?
Bu boş vermiş halin, ahvalin niye..?
Mehmet ÇELİK ölür, Mehmetler ölmez.


Atılıp boynuna öpmedin belki,
El-ele tutuşup gezmedin belki,
Fakat körpe kuzum çok iyi bil ki;
Emrullah’lar SOLMAZ. Mehmet’ler ölmez.


Sen Helkısı-Melatoyu bilmezsin,
Sen yetimsin, bilirim ki gülmezsin,
Metin ol çocuğum sen ezilmezsin,
Mehmetçikler ölmez,emaneti ezdirilmez…!




16 EYLÜL 1992’de şehit düşen Mehmet ÇELİK ve 31 TEMMUZ 1993’te şehit düşen Emrullah SOLMAZ’ın (Batman-Kozluk-Gümüşörgü)şahsında tüm şehitlerimize, onların dul ve yetimlerine ithaf olunur.




Ömer CİNKARA
Kaman Eğitim
Kampı/KIRŞEHİR
28 TEMMUZ 1995
Saat:1430