Neden bıraktın, beni bir başıma buralarda,
Gurbet sayılmazmıydı ikimiz içinde aynı yer?,
Giderken gözlerinin içi gülüyordu..,hüzünden mi? sevinçten mi belli değil,
Seninle birlikte bir şeylerde kopup gitti, yüreğimden.. ifadelerden öte,
Uzun uzun gidişini seyrettim çaresiz..,
Neden, neden beni bıraktın buralarda..,sensiz,
Biliyor musun nede kalabalık gelmişti buralar seninleyken,
Gidince anladım yalnızlığımın bir hiçlikle sınırlı olduğunu
Dur gitme diyebilirdim belki,
belki de peşin sıra akıp gidebilirdim.., düşünmeden,
Ama yapamazdım,
O gözlerin var ya o gözlerin o kadar masumdular ki,yapamadım..,
Kilitledi sanki dudaklarım konuşamadım,
Ben konuşmayı bilmediğimi o zaman anladım,
Haykırıyordu yüreğim avazı çıktığınca dur gitme diye,
Fakat sen duymadın bu haykırışları..,duyamazdın,
Nasıl duyabilirdin ki? sesi kısılmış yüreğimin yalnızlıktan,
Evet hareket etti sonunda..,hasret ve özlemin,
Oysaki neler neler vardı daha söyleyecek bir sır gibi içime attığım,
kim bilir belki de ölüme kadar götüreceğim...
Hayır ben ağlamadım ardından.., toz kaçtı gözüme ondandır bu göz yaşları,
Epey de yorulmuşum budur sebebi kesinlikle durgunluğumun,
yok yok hava da çok sıcak, bu yüzdendir yutkunmaktaki zorlanışım,
belki de üşütmüşümdür..,onun içindir elimin titreyişi ardından el sallarken,
ne de zormuş birkaç dakikaya bir hayatı sığdırmak
ne de zormuş o bir kaç dakikada ondan kopmak,
biliyorum
Tabiatın kanunu bu, biri bitmeden... öteki başlamaz ki,
Zor olan ne biliyor musun, benim bildiğimi, yüreğimin de biliyor olması.,

R.Bülent TATAR/2006/ÇORUM