dökülüyor yapraklar,geldi sonbahar
hafif serin esiyor.yüzüme vura vura
göç ediyor kuşlar,tek kalıyor ağaçlar
geçiyor üstümden kanat çırpa çırpa


hüzünler başladı,geldi sonbahar.
her zamanki bir veda mevsimi
solmayan tek çiçek yüreğimde var,
o da sensin ömrümün neşesi.


hani bu sonbaharda birlikte kalacaktık?
yağmurun rüzğarı dans ettirdiği gibi
neden yanımda değilsin?
biz bu sonbahar mutlu olacaktık,
ve birlikte üşüyecektik...


her taraf soluk yapraklarla sarıya bürünmüş
sessizliğin ta en derini,geldi sonbahar
kelebekler eşini ararken,göçtüler hayattan
ben senin özlemine ağlarken dışarıda var rüzğar.


bir gürültü ısrarla cama vuruyor,seni benden aldığı yetmemiş;
ayrıldı birbirinden tüm dallar
ısrarla gönlümün son dalını koparmaya çalışıyor,
sanki bizim hüznümüz ona az gelmiş.
ve işte yine;geldi sonbahar.