trenin kalkmasına on beş dakika vardı
sabırsız ve tepkinliydim
parmaklıklar ardından çıktım
saate bakarak koşuyordum
ve ben gittiğimde tren yarı yolu geçmişti
denizin kıyısına doğru yürüdüm
kayaların üstüne çıkıp kentin dörtyanına baktım
ve suyun berak mavisinde seni hatırladım
resmine bakıp özlem gideriyordum
sabahın aydınlanmasına daha çok vardı
gecenin yıldızlarında seni düşledim
safak atmadan güneş yüzünü göstermeden
tren istasyonunda bekliyordum ve yarım saate geldi
bindim haydarpaşada garında indim karşımda sen vardın
koşarak sarıldım sana
deliler gibi sevindim koynundan mis kokunu içime çektim
sensiz olmuyormuş be gülüm
ağacın gölgesinde oturup uçan kuşlara
çimenlikte geçen karıncalara birlikte baktık
artık gecenin hüznü yoktu sen varsın diye
daha bi seviyordum hayatı daha bi gülüyordum seninle
nasıl hata yapıpta düşmüşüm mapusa seni bırakıp
hala şaşa kalıyorum ama olsun şimdi yanımdasın ya
şimdi benimlesin ya
dudağımdan çıkan her sözde sen varsın ya yeter bana