bugün yatağımdan kalktım
sağanak yağmur yağıyordu dışarda
pençeremin kenarında oturmuş setrediyordum
buhulanmıştı camım
ve her köşesine seni yazıyordum
bugün üşüyordum sen yoksun diye
ve gözyaşımı akıtıyordum yazdığım her şiire
sen yoksun diye gebe kalmıştım hüzünlü sonbahar akşamına
zaman yitirmişti hercahilliğini
sokaklar daha bi sessizdi
bugün farklıydı sen yoksun diye
dakikalarım saatlerim birbirine uymuyordu
oysa daha dün sevişiyorduk ağacın gölgesinde oturmuş
ama bugün herşey yarım kaldı
bugün karıştı bütün dengem
artık baharıda görmüyorum ışığım sen olmayınca
bugün belkide kaçamak aşklar peşinde koşuyordun sen
ama benim yüreğim seni unutamadı
belkide bir sefil rüzgara kapılıp gideceğim
bugün hiç olmadık bişey yapıp senide sürükleyeceğim peşimden
sen yoksun diye herşeyi kalbime saplayacağım bir hançer gibi
ve kan damlayacak yürüdüğüm yolda
ve oracıkta son bulacağım
ve işte o zaman cesedime sarılacaksın beni affet diye
ama seni çoktan affettiğimi bilmeyeceksin
ELVEDA