Seni sevdiğimi haykırırdım ıssızlığın koynundaki dilsiz duvarlara
Duvarlar dile gelirdi titredikçe yüreğimin acı çığlıklarında
Sen...
Sessiz bekledin sisli, karanlık gecenin ardında
Sımsıcak yüreğini saran soğuklukla, sanki mutluymuşçasına

Sensizliğin sonbaharında yorgun yüreğim dalga dalga
Sanki sen...
Gözyaşlarımla beslediğim denize teğet uçan beyaz bir maytıymışçasına
Sana ulaşmak isteyen yüreğimin inatçı dalgaları büyüyüp kabardıkça
Sen asi başını çevirdin bilinmez uzaklardaki bambaşka ufuklara

Sonra...
Zaman ve düşünceler ve herşey kirlendi geçen günlerin kara kışında
Ve... Martı da...
Bembeyaz martı seçilmez oldu sisli günlerin kirli sabahlarında
Sanki... Martı hiçbir zaman bembeyaz olmamışçasına
Sanki... Şimdiki zaman hiç geçmişe ait olmamışçasına
Ve belki sen... Hiç yüreğimde yaşamamışçasına
İşte öyle çaresizdi zaman geçen günlerin acımasız kucağında...

SERAY ANIL, 2007