5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1790
Okunma
Bir gün şehrin sokaklarında,
Belki on yıl aradan sonra,
Karşıma çıktı çocukluğum...
Gülüşü aydan, yüzü ışıktan,
Söyleyişi candan çocukluğum...
On üçüncü doğum günümde,
Bir köşede ağlarken öylece,
Dönüp arkama bakmadan hem de
bıraktığım çocukluğum...
Yüreği sevgiden, ruhu ipekten,
Hayali selden çocukluğum...
Elinde bir lastik top çoktan patlamış,
Üzerinde elbisesi yer yer yırtılmış,
Saçındaysa tacı papatyadan örülmüş,
O papatyalar ki yıllar önce kurumuş.
Tertemiz gözleriyle gözlerime baktı,
Masum çocuk gözleri ışıl ışıldı...
Yanaklarında kurumuştu artık gözyaşları...
Neden gittin demeye cesareti var mıydı?
Beklemeden kaçtım ordan
Yine terk ettim onu...
Yüreğim yitenlere dayanmıyordu...
SERAY ANIL, 2008
Cevap Yaz