(Yol üstü İzlenimleri-Köln-2)

neyim kaldı Köln’de
yırtılmış yüreğimden
babam amcam az ötesinde talip hocam
koca yılları yitirilmiş
ateş ırmaklarından geçti
aktı sel gibi önümden
herkes bir sokağa daldı
kayboldu gözümde Almanya Fransa

gün güne uymuyorken
ses sesi duymuyorken
acılar koymuyorken
bana da gelir keşik

gaza mı geldim büyümedim
büyümem de bundan sonra
kimsenin tuttuğu yok elimden
elimdekini kapan gidiyor
koca ustanın oğlu bayram
cesur oğlu salih
koçer ramazan
çetin halil
fener hakkı
sokakta köşe başında gözlemci bay
meşhur şair yargı bey

yanmasın kuru anız
yalnızım yapa yalnız
beni korumazsanız
aşınacaktır eşik

boşuna değil yakamda kir izleri
terden değil birazcıkta dost izleri
ve sevdası kaldı bana bir başka yarına

eksilerek girdik çoğu kez
çoğalmadık dersek yalan olur
bir ikiydi
iki üç dört oldu
beşi buldu gerisi gelecek elbet
çıktığımız gibi ineceğiz merdivenden

gülüşünde yaşam sunuyor kendini
farkına vardığımız oluyor belki
karışıp gidiyor yıllara sessizce

umarsızlık darmadağınıklık
almış başını gidiyor
bir kıyıya bir hana bağlanmış at gibi

biter dökülen renkler
hüzne bürün geceler
ozan efeden günler
kopamadı sırnaşık

kanamalar başladıysa gözde
yarına ne kalır çoğu zaman