Ağlamaklı bir sesle
^^Kaderimi ben yazmadım^^ diyor kadın,
Avuçlarının içinden akıyor hüznü ve
Hıçkırıklarına karışıyor papatya yüzü…
Geçen bir zaman var ardında,
Bütün hayallerinden arınmış.
Bir gerçeği yaşamışlığın verdiği acıyla
Düğümleniyor nefesi bahsederken maziden.
Belli ki ummadığı bir fırtınaya kapılmış narin bedeni
Ve hırpalanmış yıllarca masum düşleri
Pişmanlığı dünden değil bugünden.
Geçmişi bitirmeye çalışırken aklında
Bir gelecek var önünde tam bir muamma.
Yıkılan hayalleri değil sadece
Yıkılmışlığı var her şeyden öte
Ne kadar da anlamsız geliyor artık,
Bir avucun başka bir avuçta terlemesi
Ve gözlerinde belirmesi sevgilinin yüzünün.
Değil cümlesi , noktası ,virgülü bile anlam ifade ederken hayatın
Bir şiire bile bulanık kalıyor hisleri.
Avazı çıktığınca haykırıyor gözleri
Pişmanım, pişmanım, pişmanım ki
Fayda etmediğini de biliyor halinden belli
Ateş düşmüş yüreğine bir kere
Sustukça yanıyor,yandıkça susuyor,
Söylemişti diyor dostlarım ,düşün bir daha
Kader deyip, düşlerine yenildi.
Çok geç olmadan anlasa da gerçekleri,
Her şey için artık çok geçti.
Ağlamaklı bir sesle
^^Kaderimi ben yazmadım^^dese de kadın,
Kader düşündüğü kadar zalim değildi………


Cemil MALKOÇ