0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1391
Okunma
Her sabah ayrı bir nefretle uyanırsın
Duyguların içini parçalarken
Kelimeler kâğıdı ezer
Aklına olmadık düşünceler takılır
Haykırmak istersin düşüncelerini
Yalnızlıkların için günaha girersin
Ve Azrail’e gıcık bir gülümseme gönderirsin
Var olmak için yokluğu beklersin
Çileler ızdıraplar teğet geçmeye başlar
Aynanın karşısına geçtiğinde
Dudaklarına olmadık cümleler takılır
Sorgularsın kendini
Ben kimim? Nerden geldim nereye gidiyorum?
Sonra aynadaki gözlerine gözlerin takılır
Kendini kaybedersin indirirsin yumruğu
Gözündeki nefretler gibidir aynada artık
İsyanların gibi çizgi çizgi çatlaktır aynada
Ve elinden bir damla kan düşer yere
Damarlarında yeni nefretlere yol açmak için.
