bir tabak mehtap masama,
bir demet solgun çiçek vazoya…
bir bardak deniz ve gülümsemen…
yere,kanatlarından tutulup fırlatılan,
boynu bükük âsi bir serçe…
ve
simsiyah,yağmurlu bir Bafra akşamı
sonbahar solgunu ümitlerimin boyun büküşü
bir karanfilin fırfırlı yaprağına sarılı şiirlerim;
öylesine nârin ve sevgi kokan…
sadece bana nefes aldırmayan muhalif bir rüzgâr
ve
şafak haykırışı diriliyor yıldızların bir bir kaçışında
gidişler büyür çığlıklardaki titreşimlerde
tuz buz oluyor kavgalarda sevgiler
hayata bakan feri sönüyor gözlerin
ve ben,
yorgun bir gecesiyim yaramaz bir gündüzün şimdi
çiziyorum gülümsemeni gündüzün yüzüne
içimi bürüyen sisi üflüyor rüzgârının esintisi
öksüz kalıyor Sensizliğe gözlerim
tebessüm eşliğinde dökülüyorum yollarına
kirpiklerimin yorgunluğunda,
köşede yalnızlığıma sarılıp ,
veriyorum sırtımı taş duvara
bütün kapıları kapalı gönlünü açarak,
dışarı çıkmanı bekliyorum sabahtan akşama…
belki verirsin “aşk”ını bana diye…
bekleyişler,
solan maviş ümitler
ve gelemeyişin…
oysa,
bir yanım hep yıkık…
özlem yüklü diğer yanım..Sana