Kardeşlerim erken ölünce, Dursun dedin,
Gece, gündüz, üstüme kollarını gerdin,
Benim hayırsız olacağımı bilmedin,
Affet beni, sağlığında gülmedim annem.

Bu da ölecek sandın, devamlı ağlardın,
Çadırda, çok rezil bir hayat yaşardın,
Bir düzine evlat, doğurmayı başardın,
Affet beni, varlığında gelmediğim annem.

Hastalansak, ottan, çöpten ilâç yapardın,
Her hastalığımın yakısını sarardın,
Altı evlat uğruna, sen hasta yatardın,
Affet beni, ziyaret etmediğim annem.

Sen bana ölmesin, ben sana ölsün dedim,
Sağlığında yüce kadrini, hiç bilmedim,
Ata olunca, ne çektiğini anladım,
Affet beni, elini öpmediğim annem.

Aramızda hükmederken hiç kıyamazdın,
Analık ruhuyla bakar, azarlamazdın,
Kabrinde ağlasam, yüzüme bakamazdın,
Affet beni, dua edemediğim annem.

Birazcık, yalaka evlatları severdin,
Ben gerçekleri deyince, değer vermezdin,
Kabir hayatının, azabını bilmezdin,
Affet, en iyi senmişsin, bilmedim annem.

11/10/2005

dursun yeşil