Çıldırabilirim.

Her an kendimi kaydedip sağımda solumda ne varsa yıkıp atabilirim.

Saatlerce ağlayıp, sonra susabilirim.

İçimdeki parçalama güdüsüne engel olamayacağım gibi.

Tarifi mümkünsüz bir ruh hali içindeyim.

İki gecedir rüyamda görüyorum.

Uykudan böyle uyanmak ne kötü.

Eskisinden daha güzel, beli de incelmiş sanki.

Yine kırmızı, yine o canım dudaklarında anlamsız bir gülümseme.

Uyuz oluyorum, dalga geçiyor sanki.

Lanet Olsun !.

Bıktım.

Sonu gelmez bekleyişten.

Anlatılamaz acılardan. Normal görünme zorunluluğundan. Umutlu olmaktan.

İyi değilim.

Buradan çıkınca önüme ilk gelip nasılsın diyene "bok gibi" diyeceğim.

Hata edip niye diye soracak olursada çakarım ağzının üstüne bir tane.

Gelmesin artık, hiç uğramasında zihnime.

Ne gerçek nede olmayan onu görmek istemiyorum.

İşin kötü tarafı

Yazabilirim de.

Karalayabilirim sayfalarca ipe sapa gelmeyen dağınık düşüncelerimi.

Hezeyanlarımı. Çok önemliymiş gibi.

Tanrı gazabımdan korusun!.

Her an ırzına geçebilirim önümde duran bembeyaz kağıdın.

26.8.10-12.22