Alacakaranlıkta bir martı
Hangi yolları geride bırakacağını bilmeden
Yüreği pare pare ve suskun
Bir açıyı büyüterek
Uçuyor derinliklerde
Aynı noktadan ayrık bir yöne…

Zaman kara kış
Algılar şimdi körebe
Küçük bir belirtisi bile kalmadı yaşamın
Sürgünleri ayazda kuruyor umudun
Olur şey değil
Ufku süpürülmüş bir geçmişin
Geçici suskunluğu uğulduyor kulaklarımda

Ey yol üstü pusucuları
Yanlış okumalar için yazılmadı bu şiir
Alışılmadık denemeler için asla
Gülünçlü ve yerleşik bakışlarınız
Boşuna aldanmasın
Yabancısı olduğunuz coşkular
Her türlü tasadan ırak
İçinizdeki ben’e karşın çoğalıyorsa
Ve ufuk eğrilerine kilitleniyorsa bakışlarım yeniden

Ah yarınlar..
Dudaklarındaki ıslıkla can bulmalı her şey…
Bilirim ki dönenceler hep gelip geçicidir.
Bir bakarsın cemreler düşmüş birer birer
Gün ışırken erkenden
Erguvanlar açar kendiliğinden
Sırlı özlemler direnirken sessizliğe
Bir başka tutuşur yüreğimdeki yangınlar
Adını bilmediğim diyarlardaki hasretim
O uçsuz bucaksız sonsuzluğun ufuk eğrilerinden
Kanat çırparak çıkar gelir ötelerden…

Ey eğri çiviler
Giderek körelen duygularınız
Pas olup ufalanırken törpülerden
Evet bu sabah
Umudu muştulayan şarkımın notalarını diziyorum şiirime
Bugün göğsüm kabarıyorken seviden
Ferah bir sevinç dolduruyor yüreğimi
Bir ebemkuşağının içinden inadına
Ruhuma dökülüyor türlü renkler
En soylusundan ve derinden

Necdet Arslan