[dosbildiğim
cahili,cuhalanın,içinde kalmışam,
ateşten,bir gömleği bedenime sarmışam,
ne onlardan,ayrıyım nede uzak kalmışam

ne sözleri,söze benzer,sohbetinden bir hisse,
ya günlük olaylardır,yada ruhi desise,
dar bir mekan içinde üstüste otururlar,
hem oruç tutarlar hem kıybetten deem vururlar.

birçokları doldurmuş kilometre taşlarını,
hiç yüzünden esirgemez şaşkın bakışlarını,
oturduğu yerlerden kalkmaya zorlanırlar,
evde çoluk,çocuktan belliki horlanırlar,

bazı şeyi duyduğunda belliki zorlanırlar,
sevmediği kişilerin ardından mırıldanırlar,
anlaşılmaz garibat zümresini,andırır,
uzaktan bakanları insan diye kandırır.

sadece menfaata çalışır kafaları,
incelikten anlamaz kaba kuvvet saldırır,
hak,hukuk adalet,vız gelir tırıs gider,
borçlarını ödemede, yılarca dolandırır.

işte sana vatandaş,ülkenin çok yerinde,
oturur sohbet ederler ,bulunduğu her yerde,
mevzularaı anlatırlar,hep kendi lehine,
iftirada bulunur konşunun,aleyhine.

ölüm gelip çatanda helallık isterler,
yinede merhametten helal olsun derler,
kul hakkını vermeden ölüp gider toprağa,
benzer insanoğlu,daldan düşen yaprağa.

mirascılar bölüşür ger kalan malını,
daha çalaan olmaz,kapının halkasını,
bu insanoğlu doldurur çuvalını,
birbirine satarlar düzdüğü yalanını.

ahkam kesmekte yoktu üstüne bunların,
bunlara cari değil işleyen kanunların,
bildiği yoldan gider şaşmaz hiç istikamet,
işi olmadımı da vurur herkese töhmet.

yeter be kardeşim demeye fırsat vermez,
bir bilenden akıl almaya cüret etmez,
inatçı keçi gibi,dediğiğm dedik diyor,
her işi görmeye belliki gücü yetmez.

idris koşaca