Umudu bir çocuğun cebine bıraktım
Ve sessizce uzaklaştım...koşar adım
Yaşanmış bir geçmişe inat;
Küllerini savurdum biriktirdiğim acıların
Denizin mavi gözleri,kül rengi şimdi

Yaşamın kıyısı...Uçurumun kenarı...
Dipsiz bir kuyu boşluğu...karanlık
Yangın yeri...harabe
Kimsesiz ve sessiz gecenin koynu...soğuk
Yıldızlarda göz kırpmıyor artık gecelere

Balkon çocuğuyum ben
Kırmızı kurdeleli ayakkabılarımla bastım yollara
Bir elimde elma şekeri diğer elimde annemin eli
Hayat; elma şekeri tadında muhteşem,
Anne eli kadar güvenli sanmıştım
Çocuk aklı işte...
Unutma...Bir zamanlar bende çocuktum.

Ben miydim tek suçlu...
Ya hayat? Ya görünmeyen yüzü yaşamın?
Her şey ak-pak öylemi
Bir ben mi zamana yenik düştüm ve değiştim
Kirlendi öylemi yüzüm,ellerim,gözlerim ve o çok sevdiğin yüreğim

Büyüdüm gördüm
Acının elma şekerinden tarifini
Yaşamak için tutunduğum dalların çürük olduğunu farkettim sonra...

Şimdi buradayım
Yalanlarım yine yanı başımda

Sence:
Ben miydim tek suçlu...
Unutma...Bir zamanlar bende çocuktum.