Bomboş bir meydanın ortasındayım.
Birazdan savaş çıkacak.
Yılların eskitemediği sessizlik
Kılıç ve kalkan seslerine gömülecek.
Kır atlar şahlanıp topuzlar gürleyecek.
Urganlar gerilip mahmuzlar inleyecek.
Keskin mızraklar ucunda bedenler dönecek.
Taş üstünde taş
Kalp içinde aşk kalmayacak.

Nakarat:

Birazdan savaş çıkacak.
Toplardan birine koyacaklar beni.
Menzilim uzak.
Kağirhanemin tepesine düşecem.
Kurtulan olmayacak.
Ben ölmeyi beceremem oysa.

Nakarat:

Birazdan savaş çıkacak.
Karanlığa gömülecek her yan.
Vadiye dağılacak korkusu.
Tepelerin ardından hep ordular belirecek.
Uçaklar geçecek tepemizden.
Sinsi bir namlu belirecek birden,
Karanlığın ortasına.
Mecalim yok savaşmaya.
Mertlik bozulacak, eller tetiğe düşmüş.
Vuracaklar beni aney.
İki elim yana düşecek.
Gözbebeklerim katmer katmer…
Donacak birden.
Kimse yanımda olmayacak
Yalnız başına meçhul bir şair,
Bira hatırlayanım olmayacak.

Nakarat:

Savaşlar son bulacak sonra
Gök açılıp sular tersin gelir değirmenden.
Suratlar dökülecek çekişmelerden.
Keskin bir selam kalıp geriye,
Yıllar boyu sevişmelerden.

Nakarat:
Dost erbabında, kılıç kınında gerek.
Yâri kaybetmişe gayrı, düşman ne gerek.
Bir canım koydum yolarına
Yürek ölürse ayrılığa ne gerek.







bu güzel şiirinizi kutlarım