Çocukluğum vardı benim
Yalnızlık işlemiş yüreğimde,
Şen kahkahalarını saklayan,
Oyunlarımızda masumiyet gülümserdi,
Hüzün uğramazdı mahallemize,
Kimsesizliği bilmezdik birlikteyken,
Hayallerimiz vardı bizim tozpembe,
Ve biz büyük ve biz ayrılığı öğrendik,
Kuş uçururken küçük yüreğimizden,
Kirlenen dünyada neler gördük geçirdik,
Tek telaşımız bir gol atmakken hayat kalesine,
Hüzünler geldi mekân tuttu hücrelerimizde,
Çocukların şen kahkahalarını yitirdik.
Masallara inanıyorken uyku öncesi,
Masalcılara olan güvenimizi kaybettik.
Haykırdık dünyaya, duyuramadık sesimizi,
Gerçekleri sandılar birer oyun,
Çığlıklar yükseliyordu semaya,
Silahlar sussun, çocuklar konuşsun.

Boş kaldı bir bir oyun bahçemizde oyuncaklar,
Sırasıyla dağıldık, siluetler kaldı geride,
Hatıraları biriktirdik, fotoğraf albümlerinde,
Ellerimizde kalan bir anıydı çocukluğumuz,
Acı karışırken hoş tebessümlerimize,
Biz hayat kavgasında yok oluyorduk,
Büyüdük, büyüdükçe düştük,
Koşar adım giderken ekmeğe,
Yıllar gelirken üstümüze hep güldük,
Okuduk, üniversiteler bitirdik,
Açlığı öğrendik, sefaletin içinde,
Vazgeçmeleri bilmedik şükrettik,
Çocukluğumuzu hatırladıkça,
Tebessümleri çağırdık geçmişten,
Yaşlılık dayanırken kapımıza,
Yorulunca durduk,
Baktık boş kalan salıncaklara,
İçimizdeki çocukluğumuzla,
El salladık uçan uçurtmalara,
Koşuşturmalar kaldı geriye,
Masum sevinçlerimiz asıldı,
Masmavi bir gökyüzünde,
Nice çocuk kapatırken gözlerini,
Bu dünyadan bihaberken,
Hiç son bulmadı şen kahkahalar,
Bitmedi başlanan hiçbir oyun,
Ölümlere inat haykırdık çocuk yüreğimizle,
Silahlar sussun, çocuklar konuşsun.

BAKİ EVKARALI