Bir rüzgar gibiydin
Öylesine sakin,öylesine kimsesiz
Bırkaıp gittin,götürdüklerinle birlikte
Saçlarımdaki koku-gözlerimdeki damla
Bir şey kalmadı da senden bana
Ne bir adın ne yönün ne evin
Öylesine sebesttin ki...
Kalbimi ansızın çalıp kapatmadan gittin kapılarını
Cereyan yapıyor içimdeki sensizlik
Kalbimdeki delikler beynime taşırıyor yokluğunu
Ne elin elimdeydi ne de gözlerin benimdi
Öylesine yaşardın hep,amaçsız gayesiz...
Bir ’’ben’’ aramadan kendine
Bense öylesine sensiz o kadar ki ümitsiz
Bıraktığın yerler talan, adın koca bir yalan
ya senden bana kalan ?
Hiç gelmişmiydim acaba aklına
Hiç sevmişmiydin ?
Yoksa anlık mıydı dudaklarından kaçanlar
Beni bulup bir kora çeviren sözcükler yalan mıydı ?
Sevmişmiydin beni ? özlemişmiydin ? istemişmiydin ?
Seviyordum ki seni,sensizliği bu gezegeni
Seninle olan her gayeyi
Seni seni o koca serseriyi !
Seviyordum hemde çok...
Hak etmediğin kadar
Hayal edemediğin kadar
Saklayamadığım kadar
Koruyamadnığın kadar
İşte ’’o’’ kadar sevgilim
o kadar ki seviyordum..
Kusura bakma bendense bu kadar. . .