AN MİSALİ’DİR ÖLÜM……!

Sensiz gecelerde eserdi acı rüzgar
Arsız sancıların kol gezdiği duvarlarda saklıydı resmin
İki dudak arsında lal dilimden düşmezdi ismin
Siğneme saplı iki yaylı ok gibi apansız
Kükreyerek kinayelerin sitemlerin inerdi
Giderdi akşam üstleri can ciğer sevgin sevdim dediklerim
Kahrın zindanlarında kilitli dururken hayallerin ümitlerin
Ayansız gidermiş an misali tenden nefesin
Bir sevda küle dönmüyor çürüse de yüreğin
Hayınlık kazanı bu düşmeden anlamazsın inan güzelim
Dava harcıâlem düzen laletayn bozulmuşum
Efkârın anlamı yok kaderin arı kalmamış ondandır
Göğün acısına düşmüşüm ya bacım
Ağrıma yağan yağmurda ondandır
Ondandır da bir manzarası var göz ucumun
Pişmanlık ağıtlarımda nehrin ters yakasına giderken
Ay ışığı saçlarımda çiğ taneleri
Yüreğimde toprağın ırahmet kokusu var
Bin ömür dolusu yüreğimde ağısı var
Acılarımın kuytusunda söndüremediğim ateşin ağıdı
Usulsüz bağ bozumuna uğramışım
Nöbet ayrılıklarında vurgunda yaşamışım
Üryan soyulmuşum sürgün davalarında kaderin
Yaşarken ölmek değil diri diri toprağa iliğimi vermişim
Eğdirilmişim örselenmişim
Cemreler düşmüş sol yanıma
iki kaşım arasında yıldırımlar çarpmış
Gailesiz kaybolmuşum
Adsız salıncakların müdavim bekçisi alınmışım
Dökülürken son yaz çiçeklerin sessiz soluğumun ardından
Kuru toprağa kanımın can suyunu vermişim
Cansız kimsesiz Habersiz
Şimdilerde gözlerim bakıyorken göğe
Gözlerim kan çukuru ölümün avuçlarında
Gözlerimde hasletlerim göz uçlarımda karınca çukurları
Yarına kadem basmıştı bir zamanlar umutlarım
Kahır yeri elemin kini tutmuş
Bu gece ayı kan tutar aşka ihanetten
Gözlerim göğe bağlamış resmini çünkü

ferihaceylan