Ardıma bile bakmadan kendimden giderim.
Dönüp baksam
kal der yüreğim.
Bir kız böceği uçuşur
Gün batımı öncesinde
Çeltik tarlalarında.
Sakindir,
Keyiflidir,
Çiftleşmiştir.
Ben,
Bencilce, aklımca, mantığımca,
Kaçarken kendimden.
Korkaklığım ulur,
Son yabanın yalnızlığında
İçimde,
Kız böceği ise uçuşur
Çeltik tarlalarında,
Gün batımı öncesinde.
Mağrurdur,
Mutludur,
Çiftleşmiştir.
Ben arkamda dere yeli
Çıktığımda yola
Kendimden,
Geçmişten,
Aklım sürünürken
Kayrak taşı selintisinde
Tüm acısıyla,kanamışlığıyla
Kal derken sessizce.
Aldırmaz
Yüreğime.
Kız böceği mutludur
Kendini dağlara vurur
Ve
Ben otururken
Metropolde masamda
Bir el
Usulca
Kız böceğini koyar masama.
Hızla dönerken
Kanayan
Bir yürek
Sürükleyen bir mantıkla
Görmediğim gibi kendi yüreğimi.
Görmeden
Alıp keldim
Kız böceğini.
Ama o
Kurumuş bir bedende
Mutlu.
Kendini dağlara vurmanın keyfiyle sonsuz huzurunda
Ben acıyla oturmaktayım
Metropolde
Elimde kanayan bir yürek
İçimde kayrak taşı selintisinde
Acıyan
Bir ruhla.