Bu gündüz ve gece
O işçiler
Kollarında, ellerinde demirler
Bükerken
Göğsü şişkin
İki büklüm demir örerken
Yerin metrelerce derinine
Parçalanmış eldivenlerle;



-Hey beyefendi
Senin oturacağın eve, sevdiklerinle.

Uyu
Ve dinlenmene bak…



Sokak lambası ve ışıldak
Ve soğuk demirlere, ağır
Alın, terini inşa ederken akşam sabah;
Sen biraz daha oturup koltuğunda
Hayattan şikayet edersin
İçine kurulduğunda…



Yerin kaç metre oyuğunda
Dinlenmeye diye dursa
Emeği kalacak toprak altında:


-Usta,
Heyelan olmadan
Dökülse çimento!
Ellerim patladı sarmaktan
Nefesim kurudu…


-Usta
Kendi evimizi yapmak bize de nasip olsa!


-Suyu da içelim be usta?


-Hani, dökülse şu çimento
Vallah demem yoruldum!
Toprak yutarsa emeğimi
O zaman biter soluğum…



“Bu da hayat işte…”


Ekmek parasına
Bükülmek demirle,
Umudun
Çimento dolmak olduğu
Demir örgüye…




-Hey
İşçi !
Emekçi!


Seninle toprağımız aynı değil mi!...







ezgi ç.
20.08.2010