Senin gözündeki yerimi bana söyle,sendeki beni bana anlat dediğimde bana ne dediğini hatırlıyormusun ’’SEN BENİM KIYMETLİMSİN ’’tekrar tekrar söylüyorum bu cümleyi kendime,sırf senin bendeki yerin dahada büyüsün diye.
Ama kıymetline verdiğin değer bu kadar işte.Korkak,ürkek bir sevgi neden?
Hep neden diyorum kendi kendime neden.Neden bunları yaşıyorum acaba çokmu aptalım,yoksa çokmu saf, bilemiyorum.Hani derler ya birileri kullanılır birileride kullanır diye,söylesene be güzelim sence ben bunlardan hangisiyim. Yada dur ben tahmin ediyim.
Kullandığımı düşünmüyorum hiç kimseyi bilerek veya bilmeyerek,ama kullanıldığım düşünceside hiç doğru gelmiyor bana.Düşünüyorumda sevmek sevilmek benimde hakkım,çok birşey istemiyorum ne hayattan nede etrafımdaki insanlardan,sadece bir yudum sevgi.Çokmu zor sevilmek yada çokmu kolay sevmek anlayabilmiş diilim henüz.
Ya ben sevmeyi bilmiyorum yada sevdiğim insanlar sevginin ne demek olduğunu bilmiyorlar.Tek istediğim ban bir adım gelinmesi yalnızca bir adım zaten gerisi çorap söküğü gibi gelir.İnan bunun için neler verirdim.Bir adım ya inan sadece bir adım fazla bişey diil istediğim.Şöyle bir düşünüsek eğer sonucunu,amacını,gayesini bilmeden çıkıp yola attığımız adımları düşünürsek bu çok ta fazla bişi diil.
Seni bilmem ama ben ucunda ölüm olsada sonunda ne kadar zor durumda kalırsam kalayım yinede denerdim kıymetlimi görmeyi söylesene çok mu zor bir adım ilerisi yada çok mu kolay bir adım gerisi.
Beni anla diyorsun ya:
Ben seni anlamak istemiyorum artık.