Karar verdin mi !
Gitmeye İstanbul’a
Daha gitmeden kasabana
Bakıyorsun Ellerinde depre haritaya
Bakırköy nere Nereymiş Samatya
Sen kararlı !
Sen nişan takımlı
Haydi ! veda vakti
Şapkan elinde sıkıldı
Tüm ailen gözünün önünde ...
Biri daha var
Karanfili mendile işlemiş
Sevgisi ciğerine Silemedin yazını
Saramadın aşkını içine sine sine...
mendili sırılsıklam
Yetmiyor omuzu yarin in
Silmeye çalışıyor kaderini
Kapanıyor dizlerine
Kaldırıyor başını
Açıyor buğulu gözlerini
Bakışları güneş karalı ensende
Soruyor kendine;
Kavuşmak için bunca ayrılık neden be !
Sen ! kararlı
Bacın öptü ya elini Gözü sürmeli
Anan kokladı ya Terini ...
Bir içli soludu ...
Karnında tarifsiz acı
Sanırsın yeniden doğurdu
Yaktı tenini Kıskandı güneş
Bıraktığı Yavrum sesli nefesi
Babansa yüreği yaralı
Sen kararlı Aradın ya üstünde İstanbul’u
Boş ceplerinden birindedir adresi
İnşallah aynen bulursun cep telefonunu
Gideceksin ya Gözler ...
Pamuk Nine’n ...
Yaşlı !Göçü bir türlü anlamadı
Yedi düvelin alamadığını ...
Nasıl terk ederdi insan
Kendi toprağını !
büyüktü yarine olan aşkı ...
Ne bilsin Yaşadığı terk edişleri yari
Sen ! kararlı
Helalleştin ya dünyanla (inciş)
Dönüp attın ya bir adım
Geçirdin bir kararsızlık
Bir ürperdin
Ağırlaştı ya bavul

Hoş geldin !

Burası
Uzak bellediğin
İstanbul.