Nedir şiir diye sorasım geldi.
Aksırık öksürük refleks mi bilmem.
Âşıklık şiirle arş’a yükseldi.
Çıkmışım billahi, birdahi inmem.
Şiir ve ZAN
Küçücük beynimde koca kâinat
Bazan maskaralık bazansa sanat.
Kiminde ilimdir kiminde inat.
İlhamı bulmuşsam coşarım dinmem.

Yâre sözüm olur, tutmazsa yüzüm.
Cümleler derdime olurlar çözüm.
Sevda şarap olur, yar gözü üzüm.
Divane gezerim sarhoşluk bilmem.

Ola ki yanlışa düş olur yolum.
Hece çarmığına çekilir kolum
Ağlarım hatama nihayet kulum
Habire yazarım ve asla silmem.

Kabarır içimde İnsan damarım
Bildiğim ne varsa ona yamarım
Kendi susuzluğum onla sularım
Ben söylerim lakin kim anlar bilmem.

Bazan bir sapanla vurulan kuşum.
Bazan dağ gibidir asil duruşum
Takasım kaç hece ben kaç kuruşum
Halime ağlarım, kimseye gülmem.

İçimde bir yara, kanar da bazan
Ben şiir diyorum, ne ise sızan.
Olur ya sözüme, var ise kızan.
Hissedip yazmışım, özür dilemem.

Saygımı? Tabii ki İnsana saygım.
Fikirler değişir, yok öyle kaygım.
Mevla ne halk etse, hepsine varım
Kimisi muteber. Kimi muhterem.

Belki saygısızlık sözde riyadır
Şiirde heccavlık gözde ziyadır
Nihayet şairde şiirde zandır.
Ve hatta hiç yoğuz Allahu âlem.