Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum ama
Sana hasret yaşamak
Denizin ortasında bir tas suya muhtaç olmak kadar çaresiz kalmakmış
Ya da gece yarıları kan ter içinde bir kâbustan uyanmak kadar çaresiz kalmakmış
Anlıyorsun beni değilmi mahzun bakışlım

Hatırlıyor musun?
Bana ilk olarak senin kalbini sevdim dediğin zamanı
İşte o an bir şeylerin farklı olduğunu anladım

Ne zamandır küs olduğum aynaya baktığımda
Saçlarımı taramak bile bir başka haz verdi bana
Üzerime düşen toz zerresini bile elimin tersiyle itmek bile bir başka anlamlıydı
Seni tanıdıktan sonra

Senle var olduğumu anladım
Dalında öten bülbülün nağmesinin güzelliğini;
Seni tanıdıktan sana aşık olduktan sonra anladım
Güneşin doğuşunu batarken yerini yıldızlara bıraktığı anın güzelliğini
Seni sevdikten sonra anladım

Şimdi senin yokluğunda
Esen rüzgârda kokunu, yağan yağmurda aşkını, doğan güneşte sıcaklığını arıyorum
Hiç bir şey yerini doldurmuyor biliyorum
Teselliyi bir yalancı baharda bazen de birkaç kadehin son damlasında arıyorum

Gel desem biliyorum gelemezsin
Bense yokluğun ve çaresizliğin pençesinde kıvranırken sana çok uzağım biliyorum
Keşke bu mesafeler olmasa umut yolcularının umudu aşk limanlarında son bulsa
Mutluluk bazen geçmek bilmeyen bir saniye kadar uzun olsa

Aslında sana yüreğimden dökülenleri değil
Kalbimi sana yollamak isterdim
Sensiz anlamsız ve deli dolu atıyor ya
Bana bir faydası yok belki senle anlam bulur atışları sevgilim

Zaman bir hayli ilerledi
İçimdeki seni ve yokluğunu yazmaya kalksam
Ne satırlar yeter ne de zaman
Çünkü sen anlatılmakla değil yaşamakla anlaşılırsın
Hoşça kal demeden daha seni çok ama çok seviyorum aşkımmm


ZÜLKÜF KILIŞÇI