Kadınım.
Neler düşünürsün.
Çok üzgün görünürsün,
O ahu gözler neden üzgün,
Nedir düşündüğün kadınım..
Sanki o gözlerin geçmişe takılıp kalmış,
Gülmeyi utmuş yüzlerin,
Ağlamaya hazırlanıyor gibisin.
Söyle ne düşünürsün,
Kadınım…

Yakışmaz sana bizlere ağlamak,
Ve geçmişe hep düşünceli ağlamaklı bakmak.
Yeri geldi yaşadık sevinçle yeri geldi ağladık birlikte,
Düşünme kadınım…
Hele çile değildi çektiğimiz.
Daha çok güldük bizler geçmişte.
Yakışmadı kadımım hüzünlü hayallerle kurmak,
Söyle nedir bu dalgın, dalgın bakmak.
Yapma kadımım yapma,
Biz de yaşadık en güzel günleri birlikte.

Bakıyorum gözlerin dalgın.
Ve o yüzlerin sararmış bir şeyler var sende,
Sevmez mi içindeki, vefalı yüreğin.
Çakır gözlerin dalıp gitmiş,
En güzel günde.
O’ mudur gözlerindeki, dertleri’ mi yoksa içindeki.
Hani o eski gülüşün nerede…

Dağılmış saçların.
Onlar neden tarımar rüzgar bile eszmezken
Dağıtma kendini.
Giydir güzelce o hala ince bedenini,
Görünüşün çok can yaksın,
Ve elalem bu yaşta sana bakarken kıskansın.
Düşünmekten vaz geç,
Eskisi gibi ol,sevdir sevene kendini.

Kabul olur mutlak dileğin.
Yalvar varsa Allahtan isteğin.
Bir melek kadar güzelsin hala sen,
Bu halinle bile hem çok sevimlisin sen.
Hala seviyordur o senin sevdiğin.
Ve o çok seviyorum dediğin.
Çünkü sen !,
Sevdin sevmekten yana günahkar değilsin...

Sevda denen verem eder insanı,
Düşüne, düşüne güldürme düşmanı.
Kapıp koy verme kendini, bildir ben bile bilmezsem haddimi,
Düşünme artık uzakta kalanı,
Ve geçmiş kalanı,ya da yaptığın hatanı,
Bensem hatalı,
Bir vefasız yar için, boş yere parçalama kendini.
Ben seni sevdim sensin
Kalbimin sultanı….

Ahmet Yüksel Şanlıer
Antalya.