2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1056
Okunma
Güneş batınca gözlerimde
Kahverengi gözlerini düşünürüm
Kahrolası bir hasret yakar içimi
Gözlerine bakamam
Üzülürüm.
Ayrılığın dururken pencerelerde
Yıldızlar gönlüme küskündür
Ay yüzünü göstermez
Sanırım,
Sanırım o da üzgündür.
Mehtaba bakar, susardık
İçimizde anlatılmaz duygular vardı
Hangi mevsim olursa olsun
Gönlümüzde
Hep çiçekler açardı.
Ardı ardına içtiğim acı kahvelerde
Gözlerin hâlâ durur
Her kahverengide gözlerini hatırlarım
İşte o an, işte o an
İçimdeki yalnızlık sel olur, kudurur.
İçtiğim sen olsaydın gözlerine bakarken
Gitmeseydin
Yüzyıllara sığmaz bir sevda olacaktı
Bir hiç uğruna kahverengi gözlüm
Bir hiç uğruna bitirmeseydin.
Turgut Uzdu
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz