Kanat takar kim bilir, tez dönerdi gidenler
Barışık olabilsem, duygular kırılmadan
Çabuk kopmazdı belki sarılsaydı bedenler
Sarmaşık olabilsem, böylesi darılmadan

Kendim ile kavgasız hayata hep gülmeye
Tamah etmeden çoğa lokmamı da bölmeye
Zirve güzeldir lakin! Düşmeyi de bilmeye
Alışık olabilsem, tahtıma kurulmadan

Ne zamana küserdim çabuk geçmiyor diye
Ne de güle sümbüle, neden açmıyor diye
Dert etmezdim başında kuşlar uçmuyor diye
Barışık olabilsem kimseye kırılmadan

Tövbe, demem o dur ki var etmek için yok ’u
Az olanlar birleşip yaratmak için çok ‘u
El vererek muhtaca, omuzlayarak yükü
Birleşik olabilsem, insanla yorulmadan

Ne zenginin önünde pençe divan durarak
Ne de iki elimi ahenk ile vurarak
Kocaman bir yürekle, duygu ile sararak
Sırnaşık olabilsem, boynuna sarılmadan

Mutluluk anahtarım, benim dünya görüşüm
Böyle de sonlanacak bu yaşamı sürüşüm
Ona, buna, hep aynı tüm canları sarışım
Kaynaşık olabilsem, bu yolda yorulmadan


Cemil YILDIZ
08.08.2010