DÜŞLER SOKAĞI

(Çocukluk anılarıma)

Saklı bir düş büyür yüreğimde
Öfke dolu sözler böler gecelerimi
Sözlerin en acısı saplanır belleğime
Çocuk düşlerim yarım kalır
yarım kalır inadına çocukluğum

Alaca aydınlıklar sancı çeker çöllerde
Affedilemez onuruma söylenen sözler
İnan günde bin kez öldüm sanki
Bin kez dirildim her gece
Bölündü uykularım
bölündü düşlerim
bölündü çocukluğum
bölündü gençliğim
bölündü……
bölündü……

Yarım kalmış bir hayatı yaşıyorum belki
Belki de yırtık pırtık bir anı’yı özlüyorum
Özlediğim her şeyi hatırlamaya çalışıyorum
Doğup büyüdüğüm betonarme evi
Yaşayamadığım çocukluğumu
Oynayamadığım oyuncaklarımı
Annemin kemikten yaptığı deve yi
Çömçeli gelinimi
Ayıcığım Apo’yu
Bebeğim Cemile Cemo yu
Ve fıstık kabuklarında saklı kalan
sessiz geçen çocukluğumu

Güneşi tutmaya çalışırdık ellerimizle
Öylesine bir sevgi büyüttük yüreğimizde
Kelimelerin bile anlamsız kaldığı yerde
Bir an da annemin attığı tokatlar
Ayağından çıkarıp fırlattığı pabuçlar gelir aklıma
Bir bilsen;
ahh bir bilsen
ağlayamaz gözlerim hıçkıra hıçkıra

Ben çocukken hiç sevilmedim
Okşanmadı başım bir kere olsun
Hiç uçurtmam olmadı mesela
Mesela yeni bir elbisem
ayakkabılarım olmadı hiç
Plastik pabuçlar giydim, karlı soğuk günlerde
Isıtmaya çalışırdım nefesimle üşüyen ellerimi
Ablamla ortak kullanırdık
kırmızı renkli okul çantasını
Teyzemden kalmıştı giydiğim okul önlüğü

Hırçındı umutlarım, sessiz ve öksüzdü
Kapı önünde oynardık çocukça oyunları
Sevinç seslerimiz yükselirdi avludan
İp atlar, yakan top oynardık
Bir de “yağ satarım bal satarım”

Uzanırdık gökyüzüne doğru
Bir dilek tutardık yıldızlara bakıp
Kayan yıldızları sayardık ablamla
İğne tutmayı bilmeyen ellerimizle
Elbise dikerdik oyuncak bebeklere

Her akşam büyük bir sevinçle karşılardık babamı
O yokuşu koşarak uçardık bir anda
Babamın bir elinden ablam
diğer elinden ben tutardım
Öyle bir mutluluktu işte

Fıstık kırarak kazandık çocukluğumuzu
Her sabah yol alırdık
Fıstıkçı Cimo’nun evine doğru
Umudumuzu hiç yitirmedik
Hiç yitirmedik düşlerimizi
Bitimsiz bir sevgiyle dokuduk ümitlerimizi

Annemin anlattığı masalları dinlerdik pür dikkat
Utanırdı gözlerim ağlayamazdı doyasıya
Sonra o masalın kahramanı olurdum bir anda
Bir anda karanfil kırmızısı gül kurusu sevdalar büyütürdüm
o çocuk yüreğimde

Yasaksız bir düş var yüreğimde
Yüreğim; ahh o çocuk yüreğim
Güneş olmak
bulut olmak
kuş olup uçmak ister
Oysa ki; düşler sokağı çok uzak çocukluğuma

Hüzün çöker hasret çöker gözlerime
Papatyalardan taç yaptığım günler gelir aklıma
Ninemin koyunları otlatışı
Dedemin tütün sarıp içtiği sigarası
Hamide teyzemin hoş sohbeti
Bir de
Avluda ter içinde bıraktığımız oyunlarımız
Yorgun bir iz bırakır gözlerimde

Hayal meyal hatırlıyorum
Dilenciyi kandırıp ta
torbasına suyu boca ettiğimiz günleri
Bir de; Ayşe Fatma ile yaptığımız öfkeli kavgaları
Pembe bulutlarda dolaşırdı düşlerim
Ezgi olur, sevgi olur, umut olur
Küçük bir gülüş olur çocuk yüreğim

Fıstık kokan umutlarda gizliydi yüreklerimiz
Bölüşürdük üç kardeş, annemin yaptığı sıcacık bazlamayı
Ve öyle sessiz değil
Bağıra bağıra söylerdik türküleri

Sonra; Esme teyzemin nasihatları
Emine teyzemin gülen yüzü gelir aklıma
Ve hep başka bahara kalır umutlarım

Öcünü almak ister çocuk yüreğim
Geçip giden zamandan
Yırtıp attığım takvimden
Başkaldıran yıllardan

Öksüzlük bulaştı dokunduğum her yere
Yalnızlığın boyutlarını aştı çocuk yüreğim
İki zıtlığın birleştiği noktada başladı
yarım yamalı çocukluğum

Kelimeler devrilirdi kızıl güneşin sıcağına
Soluksuz kaldı evimizin karşısındaki kaldırım taşları
Bir nefeslik havayı
dirhem dirhem satın aldığım yüreğim
Göğsümün orta yerinde bir özlem belirdi nedensiz yere

Soruyorum size geniş yürekli toprak
Ölümün rengi var mıdır acaba?
Var mıdır çocuk olmanın yaşı?
Ben çocuk olmak istiyorum
Yaşayamadığım çocukluğumu
yeniden yaşamak istiyorum


22. 12. 2002 / ANKARA