Bıraktığın acıların, ervahında boğulsam da,
Ellerimi terk ederken, yere düşüp dağılsam da,
Canhıraş feryatlar ile yere yeksen yığılsam da,
Hüzünle arkandan bakıp, kafama takmayacağım.

Ümitlerin boğulduğu, can ile cebelleşirken,
Sonsuzluğa demir alıp, geçmişle helalleşirken,
Göz kapayıp hayalinle, gül açıp güzelleşirken,
Dokunaklı türkü yakıp, sel olup akmayacağım.

Düşündün mü senden, sonra kimler intikam alacak,
Bu köhnemiş kapılardan, ne haykırışlar dalacak,
Bıraktığın her ne varsa, birer birer kaybolacak,
Özleyip karşına çıkıp, yüzüne bakmayacağım.

Farkı fark edersin diye, senelerce dua ettim,
Her kavganın ortasında, isyan ettim çekip gittim,
Ayrılığın kasvetinde, kendimi yıpratıp bittim,
Arzuları dara çekip, kuşunu sıkmayacağım.

Gecelere sitem ettim, sorumlusu gece miydi?
Hicran ile karalanan, mısralarda hece miydi?
Yaşlanılan bunca zaman çözülmez bilmece miydi?
Düşünüp kafaya takıp, beynimi yakmayacağım

Dur gitme desem ne çıkar, kararlısın görüyorum,
Ben mi bir hata eyledim, durup hesap veriyorum,
Asi ruhum çılgın dalga, mendireği yoruyorum,
Denize gözyaşı döküp, bendimi yıkmayacağım.

Özleminle yansam bile, dur gitme diyemem sana
Nefretim can yakar benim, edipte kıyamam sana
Her bakışın canım yakar, düşünür doyamam sana
Bir daha arkama bakıp, boynumu bükmeyeceği