YAŞAMAK DURURKEN YANIMIZDA
BİR GÜN GİBİ,
SÜRGÜN OLMUŞ SEVDAM
SEN-SİZ VE DE SES-SİZ
SANKİ BİR ÖMÜR GİBİ.......

Kalın çizgilerle çizilmiş gibi duruyordu anıları hafızamda,
Bitmeyen bu kavganın içersinde
Nedensiz ve de amansız...
Yorulmadan giden bir nehir gibi akıp geçiyordu zaman.
Ansızın taşlara vurur gibi
Adeta haykırıyordu içindeki bu isyanı;
Akmasa da sesini elbet bir gün duyuracaktı....
Bu amansız dalgalara karşı.......

Karanlık geceler kadar soğuk,
Bir çöl gibi sessiz ve de sedasız çığlıkları
Artık duyulmaz olmuştu
Bu tenha ,bu köhne bu viran ellerde....

Zamansızlığın ihanetinde saklı kalmış
Bir gül gibi sarı ,kırmızı ve maviydi gözleri.....
Parlayan o güneşin esiri olmuştu....
Yitirilmiş zamanların ihanetsiz bakışlarında.....
Asi ve de yorgun du bu yüreği.


05.08.2010
akın.