’ama hep bir düşteyiz’

gönenci iç aydınlığın sahaf çarşısında
üşüyor ay ışığını kargılayan ellerim
kül törpüde ömrüm
sabah erken oldu akşam geç
akşam geç sabah erken son buldu
düş esaret ve
barkot bir ederin paha bedelinde
giden bıraktı geleni
bir mahsur
bir kusur
çatallanan
zamandır aramızda
sabahın tan ağartısı
en dağılan hüzün seferlerimizde
geçer içimizden
böylede

böylece
gömüldüğüm düşlerim karayerde

geçmiyor kömür gözlerin
geçmiyor gözlerimin göz geçmişimden
bu yerdeydi
tam bu yerde
bir bulut çatlamıştı orta yerinden
dökülen umutlarımızdı yeniden

bak Rıfat
bu böyle bir yaşamaktı işte
öyle bir yaşamak

tarih bir nalbantçıda gülünç kıratlar
örseler sancılar usancı
aşk bir raylı abaküsün Sayıştay denetiminde
her yakının bir uzaklığı sünür içimize
sayılar
sayrılarız birbirimize
gayrileriz kendimize
ucuz bir efkarda
sarar yalnızlık içten içe

karınca
simit
çörek
bahçıvan
aşçı
sonra kadayıfçı abuzer
lakin
bizler bir frengi pigmentinde ölçüleriz ayancı
kaçıncı ulan kaçıncı
kırılgan inancımızın kuyruk sokumunda
hak sev mizacı
acı paşa taşı sarkacında
asılı bedenlerimiz
birbirimize yardım edemediğimiz
onca çok şey var ki
simetrik çalımlar semantik aşklar mesela
saydamlığı bir editörün savlayan işemesinde
şilteler
uzanır yatarsın
üvezinde yaşamın

/soylu efendim
önünüzde eğildiğim/

dağılacak bir gün bulutlar ardımızda